Zorganizowanie akcji „Aktywna przerwa”
Działanie:
Zorganizowanie akcji „Aktywna przerwa”, służącej aktywnemu spędzaniu czasu na sali gimnastycznej, promującej zdrowy i bezpieczny styl życia
W ramach Programu „Szkoła z Klasą 2.0”poszukiwaliśmy skutecznych oddziaływań zwiększających poczucie bezpieczeństwa i zaufania w naszej szkole. Zdaliśmy sobie sprawe, że najlepsze pomysły są w nas: nauczycielach i uczniach. Proste i uniwersalne.
Każde dziecko lubi ruch i zabawy ruchowe.Wielogodzinna, siedząca praca powinna być zatem rekompensowana efektywnym odpoczynkiem podczas przerw. Uczniowie muszą mieć możliwość odreagowania pozycji siedzącej, napięć lekcyjnych czy stresu. Dlatego też zrodził się pomysł „Aktywnych przerw”.Dyżury korytarzowe spróbowaliśmy częściowo zastąpić rekreacyjnymi na sali gimnastycznej, gwarantując bezpieczną i przyjemną formę spędzania czasu między kolejnymi zajęciami. Realizacja takiego pomysłu możliwa była dzięki nauczycielom wychowania fizycznego. Taki model przerw szybko spodobał się naszym uczniom. Część z nich z przyjemnością kibicowała, inni obserwowali, przymierzali się do wybranej grupy, rozmawiali, pomagali. Gra w ulubioną dyscyplinę naszych uczniów, w piłkę siatkową, zawsze odbywała się wg ustalonych zasad. Stosowaliśmy różne kryteria podziału uczniów na zespoły (np. upodobania, sympatie, wzrost, numery parzyste i nieparzyste). Unikaliśmy podziałów klasowych. Zawsze warunkiem wejścia do sali gimnastycznej było używanie form grzecznościowych, kulturalnego zachowania się w niej oraz przestrzeganie zasady „fair-play”.
Po niedługim czasie okazało się, że jest to także forma motywująca uczniów do lepszej pracy na zajęciach wychowania fizycznego.
Jakie efekty przynosi zorganizowanie w szkole akcji „Aktywna przerwa”?
Wprowadzenie szkolnej akcji „Aktywna przerwa” z pewnością wymagało od nas, nauczycieli poświęcenia, czasu, uwagi, szczególnej czujności i odpowiedzialności. Na korytarzach zrobiło się bezpieczniej, ciszej, mniej tłoczno. Znacznie ograniczono bieganie i przepychanki. Potwierdziły się lepsze relacje między dziećmi z różnych klas. Nasza szkoła stała się bardziej przyjazna.
Uczniowie udowodnili po raz kolejny, że wystarczą jasne reguły, konsekwencja, trochę czasu i uwagi, a „wszystko może grać”. Większość wychodziła zadowolona. Każdy mógł znaleźć dla siebie miejsce i odnieść sukces na miarę swych możliwości. Każdy starał się być lepszym.
